Miód spadziowy iglasty to jeden z miodów szlachetnych, zwany królewskim lub papieskim. Pozyskiwany z rosy miodowej drzew iglastych, jest nieczęsto dostępny, przez co jego cena bywa wyższa niż innych gatunków miodów.

Miód spadziowy to wyjątkowa odmiana miodu, która nie powstaje z nektaru zbieranego na łąkach. W ogóle nie powstaje z nektaru. Pszczoły wytwarzają ten miód ze spadzi zbieranej w lasach.

Spadź jest sokiem pochodzącym z liści, który został przefiltrowany przez układ pokarmowy owadów należących do grupy pluskwiaków równoskrzydłych. Żywią się one sokiem z rurek liści i igieł, natomiast nie przyswajają nadmiaru cukru. Wydalają go ze swoich układów pokarmowych, nie są to jednak odchody, a po prostu wydaliny. Na liściach i drzewach w lesie możemy je zaobserwować jako lepki płyn na powierzchni liści i igieł. Jest to właśnie spadź, która doskonale sprawdza się jako pożytek pszczeli dla rodzin umiejscowionych na przykład na skraju lasu.

Barwa nie zachęca, aromat – jak najbardziej
Miód ze spadzi iglastej pochodzi najczęściej z jodły, świerku, sosny i modrzewiu. W polskich warunkach, gdzie jodła występuje stosunkowo rzadko, zwykle miód ze spadzi iglastej pochodzi z sosny lub świerku. W miodzie ze spadzi można też wyczuć niewielkie ilości miodu nektarowego. Miód ze spadzi iglastej jest dość łatwy do rozróżnienia – jest gęstszy i cięższy niż miód nektarowy, ma też bardziej intensywny kolor i aromat. Zwykle występuje w barwie brunatnej, brązowej, zgniło-zielonej, a nawet czarnej. Choć nie zawsze wygląda zachwycająco, jego unikalny smak ma wielu koneserów wśród smakoszy miodu. Trzeba jednak mieć świadomość, że miód spadziowy uzyskuje się dużo trudniej, ze względu na niepewność pożytków – jest więc to produkt pszczeli sporo droższy niż zwykły miód nektarowy.

Miód twardy jak kamień
Ciekawa odmianą miodu ze spadzi iglastej jest miód melocytozowy. Melocytoza jest wielocukrem, który w niewielkich ilościach występuje we wszystkich miodach spadziowych. Im jest jej więcej, tym szybciej krystalizuje. Może się to zdarzyć już w plastrach, wtedy miód przybiera charakterystyczną szarą barwę. Co za tym idzie, miód jest dość trudny do wirowania, a pszczelarze często nazywają go miodem kamiennym lub cementowym.

Więcej właściwości niż w miodzie nektarowym
Miód spadziowy, choć nie zachwyca wyglądem, ma doskonały, delikatny smak. Jego skład chemiczny, a co za tym idzie – właściwości zdrowotne jest uzależniony od czasu, w którym zbierana była spadź z drzew iglastych. Ale i tak ma więcej kwasów organicznych, enzymów czy substancji antybiotycznych (zwłaszcza miód ze spadzi jodłowej i świerkowej). W miodzie znajduje się też sporo biopierwiastków, dzięki czemu stanowi doskonałe uzupełnienie zbilansowanej diety i lepszą alternatywę dla sztucznych suplementów diety.

W chorobie i rekonwalescencji
Miód spadziowy z drzew iglastych polecany jest osobom po ciężkich chorobach, osłabiających organizm, w stanach rekonwalescencji oraz w okresie jesienno-zimowym, gdy jesteśmy narażeni na infekcje. Wspomaga też leczenie anemii oraz chorób serca i układu krążenia, a także w chorobach układu pokarmowego i moczowego oraz w chorobach skóry. Można go spożywać na wiele sposobów – za każdym razem smakuje wyjątkowo. Trzeba tylko pamiętać, by nie łączyć go bezpośrednio z wrzątkiem. W ten sposób zniszczymy wiele cennych właściwości, nad którymi pszczoły pracowały w pocie czoła.

Miód pochodzi z :

Północnych terenów Podlasia